JAYANTI ZWANENBURG UIT INDIA

INTERVIEW 12 augustus 2016 - Jayanti is in 1995 geboren in Nagpur, een stad in India. De moeder van Jayanti was nog maar 21 jaar toen zij haar kreeg. Zij heeft haar toen afgestaan, omdat zij ongehuwd was en in India is het zo dat je pas kinderen mag krijgen als je gehuwd bent. Verder heeft Jayanti heel weinig informatie over haar biologische moeder en over haar biologische vader helemaal niets, omdat hij waarschijnlijk niet eens van haar bestaan weet. Jayanti is eerst naar het kindertehuis in Nagpur gebracht. Hier heeft zij ook haar naam gekregen van een sociaal werker. De naam Jayanti betekend: Overwinnend.

Adoptie Zodra er sprake van adoptie was, is Jayanti naar het kindertehuis Bal Anand gebracht in Bombay. Toen ze 1,5 jaar was is zij samen met nog drie andere meisjes naar Nederland gevlogen. Dit gebeurde onder begeleiding van twee medewerkers van Wereldkinderen. Jayanti werd geadopteerd door Sjaak en Astrid. Jayanti: “Dit zijn twee onwijs lieve en zorgzame mensen die ik echt als mijn ouders zie.” Na een tijdje gingen Jayanti haar ouders uit elkaar en kreeg haar vader een nieuwe vrouw en haar moeder een nieuwe man. Ook kreeg ze een zus erbij. De scheiding was soms lastig voor Jayanti, maar ze kan zich niet voorstellen dat ze hen nooit zou hebben ontmoet.

Reis naar geboorteland Jayanti weet niets meer van India. Eigenlijk vind ze dat wel fijn, want als ze er meer van zou weten had ze er later meer last van gehad. “Maar dat weet je nooit van te voren”, zegt Jayanti. Jayanti is nog niet terug geweest naar haar geboorteland, maar op dit moment is ze wel bezig met het plannen van haar reis. Jayanti: “Hopelijk gaat de reis volgend jaar plaats vinden. Ik ben er erg enthousiast over, maar moet ook eerlijk bekennen dat het mij nerveus maakt.” Er komt zoveel op je af. Dit is waar ik vandaan kom. Jayanti gaat naar haar geboorteplaats om te zien waar ze vandaan komt. Ook gaat zij naar haar twee kindertehuizen De rest is meer een vakantie. Jayanti gaat er niet heen om naar haar biologische ouders te zoeken. Stel, ze krijgt daar informatie, dan zou ze nog niet op zoek gaan. “Het is ook erg moeilijk om in India je biologische ouders te vinden en als je ze al vindt, moet je je ook nog eens afvragen of je het leven van je biologische ouders niet overhoop haalt”, zegt Jayanti. Jayanti: “Wat tref je aan? Leven je ouders überhaupt nog wel? De zoektocht naar die antwoorden is het mij allemaal niet waard.”

Ik ben zo ‘verkaast’ oftewel verwesterd.

Westerse cultuur Jayanti: “Ik merk alleen dat, als iemand mij iets over de cultuur of gerecht vraagt, ik verwesterd ben. Ik heb geen idee, zeg ik dan altijd. Ik ben zo ‘verkaast’ oftewel verwesterd.” Jayanti: “Het klinkt misschien heel hard, maar de enige reden waarom ik mijn biologische familie zou willen vinden, is om te weten of er bepaalde ziektes in de familie zijn.” Jayanti vind het nog wel lastig dat zij zulke dingen niet weet. Jayanti: “Ik heb, in tegenstelling tot andere geadopteerde kinderen, geen behoefte om mijn ouders te leren kennen. Ik wil niet tussen die twee werelden van mijn ouders hier en daar leven.” Jayanti heeft genoeg aan haar ouders hier en qua karakter hoort zij vaak genoeg dat zij dat van haar moeder of vader heeft. Opvoeding heeft zoveel invloed, dat ze gemaakt is tot de persoon wie zij nu is. Karakter zit er altijd, maar hoe daar mee om wordt gegaan maakt pas echt wie je bent. Jayanti: “Mijn ouders betekenen alles voor mij, mijn familie en vrienden hier zijn degenen waar ik echt een band mee heb.”

Toekomst Jayanti’s ouders zijn altijd open geweest over de adoptie. Zij kon alles met hen bespreken. Ook was er een adoptiegroep waar zij altijd naar toe gingen. Dit was erg fijn. Jayanti: “Je kent nu personen, die je net meer begrijpen dan personen die niet zijn geadopteerd.” Stel, in de toekomst zou Jayanti’s biologische moeder op zoek gaan naar haar, dan zou Jayanti haar nooit afwijzen, maar zich ervoor openstellen. Het is meer dat Jayanti zelf niet zou zoeken, vanwege de veiligheid van haar biologische moeder en het feit dat ze dan tussen twee werelden zit. Jayanti: “Maar als zij zelf mij zou zoeken ,dan zet ik mijn principe opzij; dan maar wel die twee werelden. Ze zoekt mij niet voor niets en het lijkt mij onwijs moeilijk om een kind af te staan.”

Jayanti noemt “mijn ouders hier” ook echt haar ouders i.p.v. adoptie-ouders. Voor haar is de term adoptie-ouders een term die zij niet snel zou gebruiken, want zij zijn meer dan adoptie-ouders voor haar. Jayanti: “Ik heb totaal geen moeite met het feit dat ik ben afgestaan, sterker nog: ik ben mijn biologische ouders daar juist dankbaar voor. Anders had ik nooit zo’n fantastisch leven gehad!” Jayanti heeft een super jeugd gehad en ziet ook een fantastische toekomst voor haar. Ze is haar ouders, vrienden en familie hier echt dankbaar voor.