TWEE PAAR OUDERS

Hoe heb jij het ervaren dat je je biologische ouders kent, maar ook hier in Nederland ouders hebt? Hoe is het om twee paar ouders te hebben? Deze vragen krijg ik regelmatig. In dit stukje vertel ik mijn ervaring. 

Ik ben onwijs blij dat ik weet wie mijn biologische ouders zijn, maar ben ook heel blij dat ik bij mijn Nederlandse ouders terecht ben gekomen. Zij hebben mij opgevoed en hebben al mijn pieken en dalen meegemaakt. Mijn ouders hier in Nederland zie ik ook echt als mijn ouders vanaf dag 1 dat ik bij hen terecht kwam. Ze hebben mij altijd verteld dat ik niet hun biologische kind ben, maar ik zal ze altijd als mijn vader en moeder zien. 

Mijn biologische ouders zie ik ook als vader en moeder, maar dit toch weer op een andere manier. De band is niet zo hecht en ze kennen mij niet zo goed als mijn adoptieouders. Ik zie wel alle overeenkomsten met mijn biologische ouders. Zo heb ik de lengte van mijn moeder, de neus van mijn vader, de lach van mijn zussen en het innerlijk van iedereen wel een beetje. Ik weet nu waar ik vandaan kom, op wie ik lijk en wie ze zijn. 

Toen ik mijn biologische ouders voor het eerst ontmoette was het heel ongemakkelijk. Ik was blij dat ik ze voor het eerst zag, maar het voelde niet als mijn ouders. Meer vreemden met de gedachten erbij: dit zijn ze dan, dit zijn mijn ouders. Maar met de jaren zie ik ze toch steeds meer echt als mijn ouders.

Ik zal nooit de band met ze hebben zoals die ik met mijn Nederlandse ouders heb. Ik kan ze niet verstaan. Zij kunnen mij niet verstaan. We kunnen elkaar moeilijk begrijpen. Ik hoop dat er een dag komt dat dit wel gaat lukken. Een moment dat ik Chinees ga leren en er ook echt de tijd voor heb.