WESTERS OF INDIAAS?

INTERVIEW 31 mei 2016 - Omdat ik niet alleen mijn ervaring als adoptiekind wil vertellen maar ook die van andere, heb ik met Pernilla Ranke een gesprek gevoerd over haar ervaring als adoptiekind.

Pernilla is geadopteerd toen zij 1 jaar oud was. Ze komt uit India en is tevondeling gelegd in Nagpour en daarna in Bombay  naar een ander kindertehuis gegaan. Ze is geadopteerd door een Nederlands gezin Mahelia en Jack op dat moment had ze al een zus Bodine.

Pernilla is nu 16 jaar en gaat naar school op het Regius College. Hierna wilt zij de kappers opleiding doen. In haar vrije tijd gaat ze graag winkelen, uitgaan, met haar vriendinnen om en natuurlijk haar vriend Klaas.

Ik besef dan echt hoe goed wij het hebben.

Pernilla heeft niet het gevoel dat ze meer Westers is of meer Indiaas. Ze vind dat ze niet de cultuur heeft net als in India, maar ze voelt zich ook niet Westers vanwege haar uiterlijk en heeft het gevoel dat ze niet past tussen de Nederlandse mensen.

Pernilla zou graag in India willen wonen, ze weet alleen nog niet wat voor werk ze daar wilt gaan doen. Ze is 2 keer terug geweest naar haar geboorteland. Ze vind het daar erg mooi, maar aan de andere kant is het ook erg arm en dan zie je veel mensen die op straat leven. De cultuur is mooi en het liefst eet ze de hele dag door rijst. Wat doet het met jou dat er veel arme mensen leven? Pernilla:’Ik vind het erg moeilijk om te zien en besef dan echt hoe goed ik het hier in Nederland heb.’

Pernilla zegt dat buiten haar uiterlijk om ze zich ook herkent aan haar karakter dat ze Indiaas is. De biologische moeder van Pernilla was nog niet getrouwd toen ze haar kreeg. Dit was en is nog steeds een schande in India. Hierdoor heeft zij waarschijnlijk Pernilla afgestaan. Pernilla heeft alleen een paar gegevens van haar biologische moeder. Ze denkt dat waarschijnlijk haar biologische vader niet eens van haar bestaan af weet. Aan de ene kant vind ze het  moeilijk dat haar bioloische vader waarschijnlijk niks van haar bestaan weet, maar aan de andere kant ook fijn voor hem zodat hij nog een rustig leven kan hebben.

Pernilla zou graag haar biologische ouders willen vinden. Ze wilt weten op wie ze lijkt. Lijkt ze meer op haar moeder of toch meer op haar vader? Alleen is deze zoektocht bijna onmogelijk, omdat het nog steeds een schande in de familie is als haar biologische moeder een dochter zou hebben zonder dat ze getrouwd was. Als Pernilla wel zou zoeken naar haar biologische ouders weet ze niet of ze haar adoptie ouders daarbij wilt betrekken. Het voelt heel dubbel.

Op dit moment richt ze zich op andere dingen en laat ze de zoektocht nog wat rusten. Hopelijk kan haar droom toch uitkomen. En geeft het haar wat meer rust over waar ze vandaan komt, wie ze is en op wie ze lijkt.